1,2,3…

ვერ ვიტან რიცხვებს. არადა, მთელი ცხოვრებაა ვითვლი. ერთი, ორი, სამი, ერთი, ორი, სამი, ქართულის ცეკვასავითაა. ყოველი ქმედება გამეორებადია. ვითვლი მაშინ, როცა ვნერვიულობ ან მეშინია. ვითვლი, როცა სიბნელეში მარტო ვარ, როცა ვერ ვიძინებ. ვითვლი კიბეებს, ხეებს, რამდენი ერთნაირი რიცხვი, მანქანა, კორპუსი შემხვდება. ვითვლი ტაძარში, ერთიდან ათასამდე და მერე უკუღმა. მთელი ცხოვრება რიცხვებია, ალბათ. დაბადება მეჩქარებოდა, მაგრამ... Continue Reading →

Website Built with WordPress.com.

ზედა ↑